Het verhaal van Raymond

Raymond werkt sinds 2013 bij de gemeente Leidschendam-Voorburg. Als medewerker Technische Uitvoering en Toezicht bij de afdeling Stadsbeheer is hij onder andere verantwoordelijk voor reparaties en onderhoud in de buitenruimten van de gemeente.

Hoe het begon

“Mijn collega’s en ik houden ons bezig met alles wat ‘grijs’ is in de wijk. Zo noem je dat, beton, bestrating en speeltoestellen. Onderhoud of kleine reparaties doen we zelf en voor grotere werkzaamheden huurt de gemeente een aannemer in. Op dat werk houd ik tegenwoordig ook toezicht. Daar ben ik net mee begonnen, als stagiair.”

“Uiteindelijk wil ik graag meer de uitvoerderskant op. Daarvoor volg ik nu een opleiding op mbo 4 niveau. De gemeente steunt en stimuleert mij daar echt in. Superleuk én superspannend, want het geloof dat de gemeente in mij heeft, heb ik zelf nog niet altijd. Gelukkig merk ik wel dat ik daar in groei. Ik ben regelmatig weer echt trots op mezelf.”

De uitdagende weg naar mijn droombaan

“Toen ik in 2013 bij de gemeente kwam, had ik een moeilijke tijd achter de rug. Jarenlang had ik een succesvol hoveniers- en bestratingsbedrijf, mensen in dienst en een paar autootjes rondrijden. Maar toen de crisis toesloeg in 2009 moest ik al gauw faillissement aanvragen. Ik was mijn bedrijf kwijt, werd werkloos en belandde in de schuldsanering.

Dat was een enorme klap. Ik was uitgeschakeld, maar daar had ik helemaal geen tijd voor. Ik moest geld verdienen. Bij Schroeder van der Kolk kon ik re-integreren, onder andere door mijn kennis over en passie voor het hovenierswezen te delen. Ik deed leuk werk en ik werd er weer een beetje happy van.

Toch hoefde ik niet lang na te denken toen ik een werkaanbod kreeg dat voor mij nog aantrekkelijker was. Een baan bij de gemeente met uitzicht op een vast contract. Dat is altijd mijn droom geweest. Doen waar je goed in bent en blij van wordt, zonder de zorgen van het ondernemerschap. Die droom is uitgekomen, mooi hè.”

Begrip, steun en plezier

“Ik ben ontzettend dankbaar voor de kansen die ik hier heb gekregen en krijg. Ik was nog maar net binnen toen ik een gigantische burn out kreeg. Twee jaar lang kon ik helemaal niets meer. Ik kreeg alle steun en begrip vanuit de gemeente. Mijn chef zei steeds ‘Zorg eerst dat je beter wordt, dat is het belangrijkst’.

Inmiddels ben ik alweer een hele tijd volop met veel plezier aan het werk. Ik ben van 8 tot 4 buiten bezig, sta met beide benen in de gemeente, heb contact met inwoners en help mee aan het leefbaar maken en houden van de buurt. Binnenkort maak ik de stap naar toezichthouder, maar verder blijf ik lekker zitten waar ik zit! Als het aan mij ligt, ga ik hier niet meer weg.”