Het verhaal van Marianne

Marianne werkt sinds 2015 als consulent Werk. Ze begeleidt inwoners van de gemeenten Leidschendam-Voorburg, Voorschoten en Wassenaar, vanuit bijstand naar werk.

Luisteren voorbij woorden

“Niemand wil in de bijstand terechtkomen. Toch kan het iedereen overkomen. Dat weet ik uit ervaring en ik weet ook hoe belangrijk het is om je juist dan gezien en gehoord te voelen. Gewoon, als mens, voor wie je bent en wat je kunt. Vooral als je het zelf even niet ziet of kan. Dat gevoel en die wetenschap neem ik altijd mee in de gesprekken met mijn klanten.

Het liefst spreek ik iedereen persoonlijk, maar de laatste twee jaren waren de meeste gesprekken noodgedwongen telefonisch. En dat is nog niet zo makkelijk, want je mist een groot deel van de communicatie. Je kunt iemand niet in z’n ogen aankijken. Om dan toch contact te kunnen maken, is het extra belangrijk dat je goed luistert naar wat er gezegd wordt en doorvraagt, ook naar wat er niet gezegd wordt.”

“Mijn werk gaat over verbinding maken en vertrouwen geven. Mensen zitten er vaak echt doorheen, zijn ten einde raad. Ze zijn teleurgesteld in het systeem en de overheid en uit het veld geslagen door wat ze is overkomen. Het merendeel wil graag werken, maar weet niet waar te beginnen.

Vanuit mijn functie weet ik wat de mogelijkheden zijn en welke wegen je daarvoor moet bewandelen. Daarmee kan ik mijn klanten weer op weg helpen. Ik probeer er altijd eerst achter te komen wat iemand nodig heeft om die eerste stap te zetten naar een nieuw begin. Samen kijken we naar wat er nog wél is en wat nog wél kan.”

Dankbaar werk

“Daarin heb ik als consulent Werk voor de gemeente Leidschendam-Voorburg echt de ruimte om te doen wat nodig is, niet alleen wat moet. Dat maakt mijn werk ontzettend dankbaar. Het past bij wie ik ben en waar ik voor sta. Ieder mens verdient een luisterend oor en helpende hand als het even tegenzit.
Het is onderdeel van mijn werk om de mensen die tegenover mij komen te zitten te adviseren en te begeleiden vanuit de bijstand naar werk. Als ze dan aan het eind van de rit ook weer een beetje hoop en vertrouwen hebben in zichzelf en de toekomst, ben ik dik tevreden!”